Σαμοθράκη 2017
Επιτέλους καλοκαίρι! Ο ήλιος λάμπει, τα τσιμέντα στις πόλεις βράζουν, οι μπάτσοι ξαναπληθαίνουν στις κεντρικές πλατείες των πόλεων και εμείς λέμε σιγά – σιγά να την κάνουμε από εδώ για κάπου πιο ωραία. Είτε για λίγο, για να αράξουμε το δερματάκι μας έστω και για τις δύο βδομαδούλες που μας δώσαν υποχρεωτική άδεια απ’ τη σκατοδουλειά, είτε για λίγο περισσότερο, για να δουλέψουμε σε κάποια σκατοδουλειά για να βγει ο χειμώνας, είτε για όσο να ’ναι, απλά για να τα σπάσουμε. Φέτος αποφασίσαμε κάποια μας όλα μαζί και κάποια μονάχα τους, είτε μετά από συνεννόηση είτε από τύχη, να πάμε στη Σαμοθράκη. Ε, και πήγαμε.
Απ’ ό,τι είδαμε και ζήσαμε, το κλίμα του νησιού ήταν όπως ακριβώς οφείλει να είναι σε όλα τα περίλαμπρα ελληνικά νησιά, αφήνοντας χώρο σε κάθε είδους σεξιστική έκφραση. Από παραβιαστικά / απειλητικά βλέμματα στα σώματα μας, μέχρι αρκετά βίαιες εκφράσεις της πατριαρχίας.
Έχοντας πλέον επιστρέψει στην πόλη, λοιπόν, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν κύκλο συνελεύσεων για να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα (παραπάνω) για την κουλτούρα του βιασμού στην ελλάδα και να καταπιαστούμε ειδικότερα με τον τρόπο που αυτή εκδηλώνεται, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο την διαχειρίζεται και την αξιοποιεί το ελληνικό κράτος κατά την θερινή περίοδο. Προτάσσοντας φυσικά την αντεπίθεση. Έτσι προέκυψε η μπροσούρα: «Γαϊδουράγκαθα – μια φορά κι έναν βιασμό στη σαμοθράκη»
προδότ(ρ)ες της έμφυλης σιωπής,
άτομα από αναρχοφεμινιστική ομάδα atropa belladonna
πλάσματα της νύχτας
