Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στις εστίες Α’ ΦΕΠΑ στις 3/12/2020 ενόψει της δίκης του εν λόγω Καθηγητή Μαιευτικής στις 8/12/2020.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
Για ακόμα μια φορά ερχόμαστε αντιμέτωπες/α με ένα από τα πολλά περιστατικά παραβιαστικών συμπεριφορών από άνδρες γυναικολόγους, οι οποίοι θεωρούν ότι μπορούν να έχουν λόγο στα σώματα μας ή ακόμα και να τα παραβιάζουν. Ένα τέτοιο περιστατικό, λοιπόν, συνέβη στην Θεσσαλονίκη, όπου τρεις απόφοιτες του τμήματος μαιευτικής αποφάσισαν να καταγγείλουν τον καθηγητή τους. Ο συγκεκριμένος τις προέτρεπε, ως φοιτήτριες, να επισκεφθούν το εξωτερικό του ιατρείο για δωρεάν γυναικολογικό έλεγχο, στο πλαίσιο της «συναδελφικής» αλληλεγγύης, στη διάρκεια του οποίου τις παρενοχλούσε. Συγκεκριμένα, η εξέταση που τους «προσέφερε» ήταν μια σειρά από παραβιαστικές και σεξουαλικοποιημένες πρακτικές. Έτσι, οι καταγγελίες και τα περιστατικά άρχισαν να γίνονται γνωστά από το 2015. Μετά την καταγγελία των τριών φοιτητριών, ήρθαν στην επιφάνεια και άλλες ανώνυμες καταγγελίες από πολλές φοιτήτριες που τον είχαν καθηγητή. Σαν αντίδραση, μάλιστα, δήλωσε ότι οι φοιτήτριες που τον καταγγέλλουν είναι φανατικές μαίες, που κάνουν τοκετούς στο σπίτι και θέλουν να καταστρέψουν τον ιατρικό κλάδο και τον ίδιο. Μία δήλωση που, πέρα από το ότι είναι μισογύνικη, αναπαράγει ξεκάθαρα την δαιμονοποίηση και την υποτίμηση των μαιών, που συμβαίνει από το μακρινό παρελθόν μέχρι και σήμερα. Η δίκη του έχει πάρει αναβολή για τις 8 Δεκεμβρίου 2020.
Στην καθημερινή μας ζωή βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας παραβιαστικούς τύπους που νομίζουν ότι υπάρχουμε για να βγάζουν τα γούστα τους πάνω μας. Περπατάμε στον δρόμο και μας κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω, μας μιλάνε και δεν είναι λίγες οι φορές που απλώνουν τα χέρια τους πάνω μας. Η παραβιαστική/σεξιστική συμπεριφορά ενός cis straight άνδρα είναι τόσο βαθιά ριζωμένη κοινωνικά που όλες αυτές οι συμπεριφορές κανονικοποιούνται και αποδίδονται στην «φύση» τους και στην υποτιθέμενα ασυγκράτητη σεξουαλική ορμή τους. Το πιο σύνηθες είναι να ακούμε ότι φταίμε εμείς, ότι προκαλέσαμε με αυτά που φοράγαμε ή ότι είμαστε υπερβολικές στις αντιδράσεις μας όταν απαντάμε.
Άλλος ένας τρόπος ξεπλύματος και αποπολιτικοποίησης του δομικού αυτού ζητήματος, είναι και η κατασκευή της εικόνας του βιαστή ως ετερότητα, ότι, δηλαδή, αυτή η εικόνα είναι «ξένη», είναι εξαίρεση, και δεν μπορεί να ενσαρκωθεί από τους απλούς καθημερινούς άνδρες δίπλα μας. Βλέπουμε να παρουσιάζεται η εικόνα ενός «δράκου» ή να δίνεται έμφαση στα μειονοτικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε υποκειμένου που έχει βιάσει. Για παράδειγμα ότι είναι μετανάστης ή ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα. Ένα τέτοιο κλασσικό παράδειγμα αποτελεί και ο μύθος του μαύρου βιαστή. Εμείς, από την άλλη, βλέπουμε γιατρούς, γυναικολόγους και καθηγητές πανεπιστημίου να αποκαλύπτεται αρκετά συχνά ότι βιάζουν ή έχουν βιάσει. Μάλιστα, όσο ανεβαίνουμε στην κοινωνική ιεραρχία συναντάμε άνδρες που προστατεύονται από όλη αυτή την εξουσία και την ταξικά υψηλή θέση που κατέχουν. Πράγμα που το κάνει ακόμη πιο δύσκολο να γίνουν καταγγελίες εις βάρους τους ή αν γίνουν, θα ορθωθούν πολλά εμπόδια και είναι πολύ πιθανόν να μην επέλθει δικαίωση για τις καταγγέλλουσες.
Για να ξαναγυρίσουμε όμως στο ζήτημα της παραβιαστικότητας των γυναικολόγων, οι εμπειρίες που έχουμε από τις επισκέψεις μας σε αυτούς είναι πάρα πολλές και οι περισσότερες ιστορίες που έχουμε να πούμε δεν είναι ευχάριστες. Οι παρενοχλήσεις από άνδρες γυναικολόγους δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, είναι κάτι που συμβαίνει κατά κόρον. Αλλά ακόμη και όταν δεν μιλάμε για παρενοχλήσεις, πολλές φορές έχουμε νιώσει την επιβολή τους πάνω μας με διάφορους τρόπους. Συνήθως, από την πλευρά των γυναικολόγων δεν υπάρχει κανένας σεβασμός, καθώς κατά την διάρκεια της εξέτασης γίνονται σχόλια για το σώμα μας, για την εμφάνιση μας, τις σεξουαλικές μας επιλογές και ό,τι άλλο. Ακόμη, μια επίσκεψη σε γυναικολόγο νοσοκομείου ενίοτε περιλαμβάνει την επίδειξή μας σε πρακτικάριους, χωρίς καν να ερωτηθούμε για το αν δίνουμε την συγκατάθεση μας γι’ αυτό. Όλες αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν από την εξουσία που πιστεύουν ότι έχουν οι γιατροί και ειδικά οι γυναικολόγοι στα σώματα μας[1]. Επιπλέον, δεν είναι λίγες οι φορές που παρακωλύουν διαδικασίες εκτρώσεων και αποφασίζουν, αν κάποιο άτομο με μήτρα θα κάνει έκτρωση ή όχι, λες και είναι δικό τους θέμα να παίρνουν αποφάσεις για τα δικά μας σώματα και τη δική μας ζωή.
Κλείνοντας, μέσα από βιωματικές συζητήσεις με φίλες και συντρόφισσες προσπαθούμε να κατανοήσουμε συλλογικά το σώμα μας και τις ανάγκες του, έτσι ώστε να κατανοούμε και να στεκόμαστε κριτικά στις αυθαιρεσίες των γιατρών, ούσες, παράλληλα, δίπλα σε όσα/ες αποφασίζουν να δημοσιοποιήσουν τα περιστατικά τους.
ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ
[1] Περισσότερα σχετικά με το θέμα της απαλλοτρίωσης του ελέγχου των σωμάτων μας από την ιατρική και γενικότερα της εξουσιαστικής της λειτουργίας, μπορείτε να βρείτε στο site μας στην μπροσούρα «Γνώση και πολιτικές επί του σώματος & επί της υγείας: Μια απόπειρα ανάδειξης των καταπιεστικών ριζών & εκφάνσεων της ιατρικής».
