Αφίσα, Νοέμβριος 2020
(Traduction française aussi)
Πρόσφατα είδαμε να μπαίνει στην Βουλή το ζήτημα της απαγόρευσης της μπούρκας και του νικάμπ από τον βουλευτή Κωνσταντίνο Μπογδάνο ο οποίος δήλωσε: «Σε καμία περίπτωση δεν είναι θρησκευτικό το ζήτημα. Αυτό φαίνεται και στην ερώτησή μου προς τον Υπουργό της δικαιοσύνης. Το ζήτημα της μπούρκας μας αφορά για λόγους ασφαλείας και λόγους προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών. Από τη μία, λοιπόν, έχει να κάνει με το κατά πόσο κάποιος μπορεί να καθίσταται αόρατος προς τους πολίτες και τις αρχές, που αυτό είναι ένα οξύ ζήτημα ασφαλείας, και δεύτερον πρέπει να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των γυναικών που αποτελούν και μία κατάκτηση της πολιτισμένης Δύσης».
Τέτοιες δηλώσεις δαιμονοποιούν τον μη δυτικό κόσμο, παρουσιάζουν τον βιασμό και τη γυναικεία καταπίεση σαν στοιχεία της κουλτούρας του ισλάμ και των μουσουλμανικών χωρών που στη δύση συμβαίνουν μόνο κατ’ εξαίρεση. Με αυτόν τον τρόπο, νομιμοποιούν διακρίσεις εις βάρος μεταναστών καθώς και την άσκηση ρατσιστικής βίας. Μάλιστα, αξίζει να σημειώσουμε ότι το πρόσχημα της «απελευθέρωσης των γυναικών από τα πατριαρχικά ισλαμικά έθιμα» αποτελεί δομικό μύθο της Δυτικής κυριαρχίας, αφού, χρησιμοποιήθηκε τόσο το 19ο αιώνα για να δικαιολογήσει την αποικιοκρατία όσο και πιο πρόσφατα από τον Μπους, όπου «τα δικαιώματα των γυναικών» έγιναν η βιτρίνα για τους βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν. Επιπλέον, μια τέτοια παραδοχή αρνείται το γεγονός ότι η πατριαρχία βρίσκεται παντού. Με αυτόν τον τρόπο ξεπλένονται οι έλληνες σεξιστές και γενικότερα ο Δυτικός πολιτισμός που προβάλλεται ως ένα sexism-free περιβάλλον υπεράνω φεμινιστικής κριτικής. Μάλιστα, η συμμόρφωση στα δυτικά πατριαρχικά πρότυπα παρουσιάζεται σαν μια απελευθερωτική πρακτική προς όφελος των γυναικών. Εμείς ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται και ότι η αντιπρόταση των ελλήνων στις μουσουλμάνες γυναίκες είναι απλώς η «εναλλακτική» της δυτικής πατριαρχίας.
Κατά ειρωνικό τρόπο, τέτοιες δηλώσεις που ενδιαφέρονται τάχα για την καταπίεση των μουσουλμάνων γυναικών καταλήγουν να εντείνουν αυτήν την καταπίεση. Για παράδειγμα, η εφαρμογή του νόμου απαγόρευσης της μαντίλας στη Γαλλία κατέληξε να σημαίνει συλλήψεις, αποβολές από σχολεία και αποκλεισμό από το δημόσιο χώρο αυτών των γυναικών. Ακόμη, η νοηματοδότηση της μαντίλας αποκλειστικά ως καταπιεστικό σύμβολο στερεί από τις γυναίκες τον λόγο για το ίδιο τους το σώμα, την επιλογή για το αν την φορέσουν ή όχι. Άλλωστε, η μαντίλα έχει φορεθεί για ποικίλους λόγους, ως προστασία από το αντρικό βλέμμα, ως σύμβολο αντίστασης στη δυτική κι αποικιοκρατική κυριαρχία, ως απάντηση στις συνθήκες κοινωνικής αποξένωσης κ.λπ.
Από την πλευρά μας, έχουμε να πούμε ότι ο φεμινισμός οφείλει να είναι συμπεριληπτικός. Ότι το κάθε υποκείμενο μπορεί να ορίσει μόνο του την καταπίεση του. Κι όταν ακούμε από τους κρατικούς εκπροσώπους να επικαλούνται την προστασία «καθολικών» αρχών όπως αυτές των δικαιωμάτων ξέρουμε ότι προτάσσουν τον έλεγχο και την καταπίεση όλων όσων διαφέρουν από το πρότυπο του «οικουμενικού» (=δυτικού) πολίτη. Όταν ακούμε δηλώσεις περί εθνικής ασφάλειας προαισθανόμαστε τις ρατσιστικές πολιτικές που πρόκειται να ακολουθήσουν. Γι’ αυτό το λόγο, ερχόμαστε να υπερασπιστούμε την επιλογή των ίδιων των γυναικών για το αν θα φορέσουν οποιοδήποτε είδος μαντίλας ή όχι.
Είτε με μαντίλα είτε χωρίς τσακίζουμε το ρατσισμό και την πατριαρχία στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλεία και παντού!
Récemment, on a vu la question de l’interdiction de la burqa et du niqab introduite au Parlement par le député Konstantinos Bogdanos, qui a déclaré: “En aucun cas la question n’est religieuse. Cela ressort également de ma question au ministre de la Justice. La question de la burqa nous concerne pour des raisons de sécurité et des raisons de défense des droits des femmes. D’une part, cela concerne la façon dont on peut devenir invisible pour les citoyens et les autorités, ce qui est un problème de sécurité aigu, et d’autre part, nous devons défendre les droits des femmes, qui sont aussi une conquête de l’Occident civilisé.”
Telles déclarations diabolisent le monde non occidental, présentant le viol et l’oppression des femmes comme des éléments de la culture de l’islam et des pays musulmans, qui en Occident ne se produisent qu’exceptionnellement. De cette manière, ils légitiment la discrimination contre les immigré(e)s ainsi que le recours à la violence raciste. En fait, il convient de noter que le prétexte de “libérer les femmes des coutumes islamiques patriarcales” est un mythe structurel de la domination occidentale, ayant été utilisé à la fois au XIXe siècle pour justifier le colonialisme et plus récemment par Bush, où «les droits des femmes» ont devenue la vitrine des bombardements en Afghanistan. De plus, un tel aveu nie le fait que le patriarcat est partout. De cette manière, les sexistes grecs et la culture occidentale, en general, sont blanchis. Cette culture qui est projetée comme un environnement sans sexisme au-delà de la critique féministe. En fait, l’adhésion aux normes patriarcales occidentales est présentée comme une pratique libératrice au profit des femmes. On sait qu’une telle chose n’existe pas et que la contre-proposition grecque aux femmes musulmanes est simplement l’ “alternative” du patriarcat occidental.
Ironiquement, de telles déclarations censées s’ intéresser à l’oppression des femmes musulmanes finissent par intensifier cette oppression. Par exemple, la mise en œuvre de la loi d’interdiction du foulard en France a abouti à des arrestations, des expulsions d’écoles et à l’exclusion de l’espace public de cettes femmes. De plus, la signification du foulard exclusivement en tant que symbole oppressif prive les femmes de s’ approprier leur propre corps, du choix de le porter ou pas. Après tout, le foulard a été porté pour diverses raisons, comme protection contre le regard masculin, comme symbole de résistance à la domination occidentale et coloniale, en réponse aux conditions d’aliénation sociale, etc.
Pour notre part, nous devons dire que le féminisme doit être inclusif. Que chaque sujet peut définir lui-même ses oppressions. Et quand nous entendons des représentants de l’État invoquer la protection de principes “universels” tels que ceux des droits, nous savons qu’ils avancent le contrôle et l’oppression de tous ceux qui diffèrent du modèle du citoyen “universel” (= occidental). Lorsque nous entendons des déclarations sur la sécurité nationale, nous anticipons les politiques racistes qui vont suivre. Pour cette raison, nous venons défendre le choix des femmes de savoir elles-mêmes si elles porteront ou pas un quelconque foulard.
Avec ou sans foulard, on écrase le racisme et le patriarcat dans la rue, à la maison, au travail et partout!
EITHER WITH OR WITHOUT A VEIL, LET’S SMASH PATRIARCHY ON THE STREET, AT HOME, AT WORK, EVERYWHERE!
