Μια εθνικιστική βόμβα στο νησί
μετανάστριες, σεξεργάτριες & Άλλα
Στις 25/4/2018 δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «Τα νέα της Λέσβου», άρθρο με τίτλο «Υπάρχει μια βόμβα δημόσιας υγείας αυτή τη στιγμή στο νησί», της Μυρσίνης Ουζουνέλλη. Το άρθρο αυτό προειδοποιεί τους ντόπιους για υγειονομική βόμβα εξάπλωσης του ιού HIV λόγω των εκδιδόμενων μεταναστριών, στοχοποιώντας και συνδέοντας όλη την μεταναστευτική κοινότητα με τον «κίνδυνο». Ειρωνία αποτελεί το συμπέρασμά της ότι «Φαίνεται να υπάρχει μια διαστρεβλωμένη αντίληψη από μεριά της παρούσας κυβέρνησης όσον αφορά το τι καθιστά «ανθρωπιστική» στάση σχετικά με το μεταναστευτικό. Ασφαλώς και οι πρόσφυγες αξίζουν πλήρους προστασίας των δικαιωμάτων τους και δεν νομίζω ότι κανείς το αμφισβητεί. Αλλά οφείλει η πολιτεία και οι ΜΚΟ να φροντίσουν ώστε οι πρόσφυγες να ενημερώνονται όχι μόνο για τα δικαιώματά τους, αλλά και για τις υποχρεώσεις τους όσον αφορά την αποφυγή συμπεριφορών που είναι παράνομες και επιβλαβείς για την κοινωνία που τους φιλοξενεί (πορνεία, κλοπές, κλπ.)». Και αυτό, τρεις μέρες μετά το πογκρόμ στην πλατεία Σαπφούς, όπου ο ελληνικός όχλος επιτέθηκε εναντίον μεταναστών, εκ των οποίων 120 συνελήφθησαν.
Στο σύνολο όλων αυτών των γεγονότων βλέπουμε ένα μοτίβο λίγο-πολύ γνωστό, κατά το οποίο η επιστήμη, έρχεται ως αχρωμάτιστη πολιτικά, και αδιαπραγμάτευτη «αλήθεια», να εξυπηρετήσει κοινωνικά κατασκευασμένες νόρμες. Ιδιαίτερα η βιολογία και η ιατρική, φυσικοποιώντας τις ήδη υπάρχουσες διακρίσεις (φυλετικές/ έμφυλες), έχουν συχνά χρησιμοποιηθεί ως εργαλεία του κράτους για την εξόντωση του διαφορετικού. Τα κέντρα εγκλεισμού, οι «επιχειρήσεις σκούπα», οι διαπομπεύσεις οροθετικών σεξεργατ(ρι)ών ή απερίγραπτες βιαιότητες, όπως τα πειράματα της ναζιστικής ευγονικής, έχουν κατά καιρούς οργανωθεί με πρόφαση την δημόσια υγεία, ενώ το ουσιαστικό διακύβευμα είναι η διαχείριση μειονοτήτων και η διασφάλιση μιας εθνικής καθαρότητας. Παράλληλα, η ίδια η επιστήμη σε συνεργασία με τις κρατικές πολιτικές που επικυρώνει, έρχεται να νομιμοποιήσει και τις ρατσιστικές εκδηλώσεις του όχλου, όπως πογκρόμ, λιντσαρίσματα ή το χαρακτηριστικό κυνήγι μαγισσών. Έτσι ο τελευταίος μένει συνεπής στον ιστορικό του ρόλο να δρα ως εκτελεστικό όργανο της εκάστοτε κυρίαρχης αφήγησης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μιας εθνικής αφήγησης που προϋποθέτει και τα αντίστοιχα υποκείμενα για να την υπερασπιστούν.
Βασικό στοιχείο για τη συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας είναι η δημιουργία ετεροτήτων, που μέσω της διαφορετικότητάς τους από τον ομοιογογενή εθνικό κορμό, επιβεβαιώνουν την κανονικότητά του. Συγκεκριμένα για τη συγκυρία της Λέσβου, που σχολιάζουμε, την ετερότητα αυτήν, ενσαρκώνουν οι μετανάστριες-σεξεργάτριες. Ο συνδυασμός αυτών των ταυτοτικών χαρακτηριστικών δομεί ένα ιδιαίτερο υποκείμενο το οποίο στοχοποιείται τόσο για τον τρόπο που διαθέτει τη σεξουαλικότητά του όσο και για τη φυλετική/εθνική του διαφορετικότητα. Η στοχοποίηση αυτή συντελείται με το πρόσχημα της υγείας, έτσι ώστε να παρουσιάζονται αυτά τα υποκείμενα ως εγκληματικά, λόγω της εν δυνάμει μολυσματικής τους «φύσης». Οι μετανάστριες παρουσιάζονται ως εχθρικές για την ελληνική οικογένεια (εξαπλώνοντας σε αυτές τον HIV) και τοποθετούνται στη θέση του «θύτη», ενώ ο έλληνας οικογενειάρχης μετατρέπεται σε «θύμα» όντας πλήρως δικαιολογημένος για την έκφραση των «φυσιολογικών» σεξουαλικών του ορμών. Μία μία λοιπόν, προστίθενται οι κατηγορίες, ώστε να κινητοποιηθούν διωγμοί, διαπομπεύσεις και παρεμβάσεις φορέων όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ που κατά πολύ θα μας θύμιζαν την «επιχείρηση σκούπα» στην Αθήνα του 2012.
Άλλο ένα σημείο είναι ότι το AIDS χρησιμοποιείται ξανά ως εργαλείο για να στιγματιστεί μια μειονοτική κοινωνική ομάδα. Πρόκειται για μια περίπτωση ασθένειας που έχει συνδεθεί με ένα σύνολο αποκλινουσών και δαιμονοποιημένων συμπεριφορών, όπως η ομοφυλοφιλία, η έντονη σεξουαλικότητα, η χρήση ουσιών κλπ. Αυτός ο μύθος που έχει κατασκευαστεί για το AIDS λειτουργεί εκφοβιστικά βάζοντας την απειλή του θανάτου (συνθήκη, που ιατρικά είναι τουλάχιστον αβάσιμη) για άτομα που υιοθετούν τρόπους ζωής όπως οι παραπάνω, με σκοπό τον έλεγχο της σεξουαλικότητας και την πειθάρχηση των σωμάτων όλου του κοινωνικού συνόλου.
Αυτός ο πόλεμος σε σώματα περιθωριοποιημένα που παλεύουν για την αυτοδιάθεσή τους, που παλεύουν να επιβιώσουν ως Άλλα, ως μετανάστ(ρι)ες, ως σεξεργάτ(ρι)ες, ως χρήστ(ρι)ες, ως εχθρικά προς οτιδήποτε «κανονικό», μας δείχνει όλο και πιο έντονα ότι νοσηρές είναι οι ελληνικές αξίες. Και όσο περνάει απ’ το χέρι μας, ας τις εκφυλίσουμε.
atropa belladonna
